Dlaczego tak często narzekamy? Czego, tak naprawdę nam brakuje? Życie jest teraz w tak wszelaki sposób urozmaicone, ze ciągle jest nam za malo. Ciągle na cos oczekujemy. Ze jednak będzie lepiej. Ale odpowiedzy sobie na pytanie czy jest źle? Ale tak serio? Co się dzieje, ze ciągle nie potrafimy być dostatecznie szczęśliwi? Tymczasem, tak często przekonujemy się, jakie życie jest krótkie. A w tym krótkim życiu sami sobie komplikujemy. Dlaczego, mając rodzinę, przyjaciół, tę drugą połówkę, śmiemy narzekać, że czegoś brakuje? Życie pokazuje, że jest bardzo kruche i chyba jednak dość krótkie. Gdy odchodzi osoba tak żywotna, energiczna, uśmiechnięta.. człowiek uświadamia sobie, jaki jest glupii. Przyznaje, ile razy denerwujesz się nawet na rzeczy martwe jak telefon, laptop, samochód? Bo się psuje, za wolno chodzi? Bo ja przyznam, ze mnie się zdarza. Kiedyś, kiedy była tylko Nokia 3310, chyba jednak bylo lepiej. Może, gdy człowiek nie wie ze może być lepiej, myśli ze jest najlepiej. Chyba tak. Ciagle nie mogę zrozumieć, ze odchodzą ludzie, tak bliscy choć wcale nie najbliżsi. Uświadamia to wszystko cennosc życia. Uświadamia, ze choc jesteś najsilniejszy, nie jesteś niezniszczalny. Cieszmy się życiem...