Bardzo dawno nie miałam czasu dla siebie. W sumie nadal go nie mam. Zawsze są takie zdarzenia, które mi to uniemożliwiają. Nie mogę po prostu usiąść i robić coś, co by mnie uszczęśliwiało. Haha, sama jestem teraz sprzeczna, bo jeśli bym usiadła to na ogół nie daje mi to szczęścia. Jakaś książka, film, czy nadet serial od czasu do czasu dlaczego nie. Zawsze jednak patrze, czy w trakcie jakiejś z wymienionych czynności nie mogłabym czegoś pożytecznego porobić. Może ja po prostu nie potrafię odpoczywać. Każda godzina snu w ciągu dnia to dla mnie stracona godzina. Oczywiście bywa, że usiąde i samoistnie ze zmęczenia zasnę, ale jeśli robię to jakby specjalnie, to na ogół łapią mnie wyrzuty sumienia. Ale nie to jest najważniejsze, ludzie muszą nauczyć sie odpoczywać, mieć czas dla siebie, niestety tak banalne a tak trudne. Mogę chodzić z ledwo otwartymi oczyma jeśli jest coś poważnie ważniejszego. Do tych rzeczy nawet zaliczyła się nauką, ale z tych poważnych chyba raz mi się przytrafiła. Myślę, że.. wszystko jest po coś. Mówię to chyba od zawsze. To nie przypadek. Nie ma przypadków. Coś dzieje się i nagle w głowie człowieka rozmyślenia na miarę czegoś wielkiego. To nie mogło byc tylko tak sobie. Człowiek przejdzie prze to, zapomni i wróci do tego co było? Nie ma mowy. Jak dla mnie, to było coś więcej, miało znaczenie, chyba nie można obojetnie przechodzić obok poważnych osób. Nie chcę myśleć, co by było gdyby tego szczęścia było.. odrobinę za mało ? Myślę, że.. Nie chcę o tym nawet myśleć. Dziękuję Bogu, że dał tę szansę. Ponad wszystko. Najważniejsze. Oni są najważniejsi. Dziękuję.