Wszechogarniające fantasmagorie

Rozpoczął się okres 2 miesięcznego urlopu, czasu wolnego od szkoły.

Jestem zadowolona z tego co osiągnęłam przez te 10 miesięcy.

Ba jestem zaskoczona bo jest nawet lepiej niż planowałam.

Wiem. I sama próbuje to wszystko przemyśleć, myślę że sama w końcu dojdę do konkretnych wniosków.

Zaszło tak dużo zmian, nie mówię tu wyłącznie o tych namacalnych, materialnych, które maja miejsce na porządku dziennym.

Coś skomplikowanego wydarzyło się w mojej głowie, gdy myślę o tym wszystkim , mieszają się uczucia, powietrze staje się parne i duszne niczym przed burzą.

Chciałabym być skrajną racjonalistką  lecz gdy spoglądam przed siebie odczuwam dziwną mnogość czasów, przyszłość zlewa się z przeszłością. Że tez tak bardzo musieliście utkwić w mojej pamięci, Wy wszyscy których spotkałam na mojej drodze.

Nie potrafię odstawić kogokolwiek na bok, wierzcie czy nie ale ja naprawdę nie jestem do tego zdolna, a gdy już to robię to z wielkim bólem i wyrzutem sumienia pukając się przy tym w głowę w charakterystyczny sposób, znany tylko tym osobom z mojego najbliższego otoczenia. Naprawdę kocham ludzi, uwielbiam przebywać w Waszym towarzystwie, rozprawiać o niczym,czy też gapić się wspólnie z Wami w milczeniu na przechodniów. Nienawidzę trwać w konfliktach i niejasnych, brudnych sytuacjach,  dlatego tym bardziej boli gdy chce dobrze a wychodzi jak  zwykle.

I chyba jednak dobrze zrobiłam, że pojechałam wczoraj z Wami na nocne wojaże, z dwojga złego wybrałam zdecydowanie to mniejsze zło;p Dzięki Wam rozjaśniło mi się w głowie;)

Tak naprawdę dopiero wczoraj pojęłam jak wielki wpływ na nasze dalsze życie ma każda decyzja nawet ta najmniejsza.

Jak wielkie znaczenia ma każdy postawiony chwiejny krok, każde  spojrzenie, pojedynczy gest i wypowiedziane słowo.

Zadziwiające są sytuacje gdy prawie kompletnie nikogo nie znasz a okazuje się, że tak wiele macie sobie do powiedzenia.

Uwielbiam takie chwile.