Wszak wiem, że sweet 18.

W sobotę przekraczam granicę, w sumie nic nadzwyczajnego, wiek jak wiek liczy się to co mamy w głowie.

Dzięki dowodowi nie stanę się ani mądrzejsza ani nie przybiorę inteligencji przedszkolaka.

Nie przestanę uśmiechać się do przypadkowych ludzi oraz popełniać błędów.

Nie stanę  się nagle  z dnia na dzień odpowiedzialna za swoje wybryki, od lat ponoszę konsekwencje tego co robię, jestem w pełni świadoma błędnych wyborów i kapryśnego charakteru, który dobija najbliższych.

Z pewnością nie będę mniej kochana, bo i moja miłość wcale nie stanie się mniej wyrazista, będę odczuwać, potrzebować jak i cierpieć z tym samym natężeniem.

Wcale nie stanę się odporna na ból i krzywdę, moja wrażliwość nie zmaleje, priorytety nie odejdą na bok, nie odrzucę starych przyjaciół, a będę powoli, dość skrupulatnie powiększała ich grono.

Nie stanę się nadąsaną panienką w szpilkach nadal będę chodzić w trampkach i przesiadywać godzinami z ukochanymi osobami czerpiąc to co najlepsze z każdej minuty.

Nie będę także rozprawiać nad każdymi potknięciami i przejmować się  opinią parszywej publiczności, wszak nie toleruję fałszu i prostactwa.

Nadal będę wspierać słabych, nie zapominając jednocześnie o własnym jakże wątłym i wbrew pozorom delikatnym wnętrzu.

Obiecuję, nie zejdę na złą drogę, będę kurczowo trzymać się wyznaczonych torów.

Trzymam za Was jutro kciuki dziewczęta;*

Lecę dopracować plan jutrzejszego wieczoru.

Jutro w szkole tort, także no;)

A może by tak mały prezent na matmie- jakaś dobra ocena z dzisiejszego sprawdzianu;)

;*