komnata tajemnic

Jeszcze nie tak dawno zastanawiałam się czy da się wrócić do tego psychochaotycznego absurdu. Nie żebym chciała, nie czuję się jakoś specjalnie masochistką, ale ciekawość robi swoje.
I tak to jakoś było "uważaj czego sobie ...", tą ironią losu wpadłam znowu w Święte Bagno Niepoczytalności Emocjonalnej - leżę,  cierpię, kwiczę i zastanawiam się dlaczego i co tym razem jest inaczej.

Freudowanie, może autofreudowanie, chyba wiem co chciałabym tym osiągnać albo raczej wmawiam sobie, że cokolwiek kontroluję. Na chwilę obecną chcę wrócić do normy, tej normy, którą ja sobie wyznaczam i gdzie ja się czuję dobrze, a nie tej narzucanej przez znawców mojego charakteru.

Męczy mnie ta sytuacja, meczy mnie rozmyślanie nad tym w którym stanie jestem stuprocentowa, a w którym łapię jakieś rakotwórcze weny na opisywanie swoich nędznie wyimaginowanych problemów.

Czas, czas, czas, mówię, mówię, mówię ...