9 dni odrętwienia

Porozcinane dłonie.

Posiniaczone kolana.

Podkrążone oczy.

Zaciśnięte usta.

Nie mogę pisać. WYdobywam kolejne litery, ale one nic nie znaczą. Rozpaczliwie czepiam się każdego kawałka, ale rzeka nicości wciąga mnie pod powierzchnię.

W końcu bezpieczne cztery ściany. W końcu maska opada, strącona przez łzawy wodospad.

Nie wyczuwam bicia serca. Co w tym dziwnego, skoro jest w Twoich rękach. Żyłam nadzieją. I nadeszła chwila, gdy wszystko stało się jasne. 

Jestem dzieckiem, któremu przyczepiono do piersi tablicę z napisem "Okłam mnie". Widocznie do tego mnie stworzono. WIdocznie zbyt dużo daję. A Tobie oddałam wszystko. Walczyłam do ostartniej kropli krwi. O Ciebie. O Ciebie!
A potem wszystko było już jasne. DO dwóch razy sztuka. Przecież wiedziałaś...Ale zrobiłaś.

Wyśniłam sobie Ciebie

Ale sen się już skończył.

...................................................

chyba umarlam. 

zła noc.

zły dzień.

do widzenia.