co dzień w tylu miejscach trzeba się udzielać,

choć czasem niechętnie chcą oczy się otwierać.

ubrać się i swoje rzeczy pozbierać, wyjść i iść coś zmieniać.

Nie przeklinam na ten fakt, tylko sie tak zastanawiam

czy jeszcze wciąż tamte cechy co pamiętam posiadam.

nad byle czym zastanawia się nie wielu,

płynąć kutrem coraz dalej od domu a nie posiadać steru.

Życie dla jakiegoś celu niczym przymusową wyprawą z której wraca nie wielu.

A kto wróci temu już mało kto pomoże, świadomośc oczom zabiera morze.

byle by majaczyć nie zacząć i się nigdzie nie pozwolić zamknąć.

wyprostowac pare osób czasami co przymiotniki lączą z rzeczownikami,

co na głos rzucają takie baśniowe słowa jak od nieróbstwa na pół pęka głowa.

Wlazło się gdzieś skąd po prostu sie nie wychodzi nowy etap na porodówce się juz rodzi.

Dzieli od tego jeszcze nie jeden szczebel ani nie mało punktów by pierdolnąć level.

cierpliwośc i spokój w atmosferze basu czuły luzik gdy cel jest już tylko kwestią czasu.

i jeszcze jakby sie spełniło żeby na klate nagle wziąść sto kilo!

Bo gdybym nagle wziął to jeden raz to bym szlifował jak boshką zerkając na czas.

złamać bariery wszelkie i dla satysfakcji podnosić coś, co naa prawde jest ciężkie!