Ostanie rozbiórki darmowo przydzielanych lekarstw świętej pamięci babci i cioci.. W końcu inwalidzi wojenni.. Syberia.. Były też w kartonie stare okulary najukochańszej cioci Halinki. Miałam oddać, ale powiedziałam, że prędzej życie oddam. Gdyby można było ją jeszcze raz przytulić.. I pomyśleć, że ja ostatnia ja przytuliłam [żeby się nie denerwowała] ;'( niedługo po tym dostała u mnie w domu zawału, z którego nie wyszła, wyłam wtedy na dworzu w czasie deszczu czekając na karetkę, ale i tak byłam najmocniejsza.. Te krzyki, zwłaszcza cioci.. ["Mamo!", "Boli!", "Ja już nie mogę!"] T-T Boże! Dlaczego zawsze najlepsi odchodzą?! Jeszcze raz ją przytulić.. [kolor taki, a nie inny, bo kojarzy mi się z chłodem trupim.. -_-]