Szczęście jest pojęciem względnym. Z jednej strony uważamy, że jest to pewne uczucie, zaś z innej strony chwilowa radość na naszych twarzach, wywołana nietypowymi, niespodziewanymi zdarzeniami. Jednak ja pisząc za każdym razem o swoim szczęściu myślę o Nim. O człowieku przy, którym czuję się dobrze, który daje mi wsparcie, bezpieczeństwo, poczucie świadomości, że mam dla kogo żyć i walczyć. Jest taką moją oazą spokoju, ostoją w życiu. Wie kiedy potrzebuję się wypłakać, a kiedy wykrzyczeć bądź zamilknąć. Szanuje moje wybory, pomimo, że często je krytykuje, gdy się z nimi nie zgadza. Daje mi siłę na walkę ze światem oraz ludźmi, którzy są moimi wrogami. Sprawia, iż na mojej twarzy kilka razy dziennie gości uśmiech. Pomaga mi przetrwać każdą chwilę. Może i niekiedy tylko udaje, że słucha, gdy zaczynam się rozgadywać, zataja jakąś prawdę, ale to wszystko co robi, robi ze względu ochrony naszego wspólnego życia. Jest moim prywatnym szczęściem, które kocham.<3

Wiesz co jest w tej przyjaźni najpiękniejsze? To, że właściwie teraz jesteśmy już jak siostry. Nawet jeśli wybuchają między nami kłótnie, to wiem, że nigdy Cię nie stracę i nieważne jak bardzo byłabyś na mnie wściekła, nigdy się ode mnie nie odwrócisz. Ufam Ci, ufam Ci bardziej niż sobie samej, bo to Ty jesteś ze mną przez większość mojego życia. Nie, nie chodzi o wspólne zdjęcia na fejsie, przesłodzone tekściki czy robienie wspólnych zakupów, to coś więcej. To ten rodzaj przyjaźni, że wiesz, że już nic jej nie spierdoli, bo nawet jeśli chciałybyśmy się od siebie oddalić to nie damy rady, bo jesteśmy siostrami. Choć nie na papierze, to w sercu mam wyrytą Cię jako rodzinę. <3