Do you ever...?

Do you ever love somebody so much

You can barely breathe... ?

Tak cholernie mnie to boli... !

Ten blog stał się ostatnio częstym odbiorcą moich łez... bo tutaj przynajmniej mogę, bez wstydu i upokorzenia. Bo to moja prywatna sfera, która już zawsze będzie zamknięta.

Jestem chyba zbyt słaba. Tak, z pewnością.

Łzy spływające po mojej twarzy, które za chwilę wysychają i tworzą dziwną niemoc do okazywania jakichkolwiek emocji.

I jaki do cholery jest sens patrzeć w górę po przebudzeniu i czytać? No jaki, skoro już od rana mam ocierać z twarzy te małe krople, zwane oznaką słabości?!

Z każdym dniem czuję coraz większą gorycz, coraz większą niemoc i coraz większy smutek.

Nie chcę się pogrążać, ale wiem, że podświadomie to robię.

Bezużyteczna. Tak się właśnie czuję. A dzisiaj przekonałam się, że tak właśnie jest.

Jak można stracić swój własny, osobisty sens życia?! Ja go nigdy nie straciłam, pomimo, że tyle razy byłam już krok od upadku.

Gdybym go straciła, nic nie powstrzymałoby mnie przed zrealizowaniem swoich najczarniejszych wyobrażeń.

Ale nigdy nie miałam odwagi tego zrobić, nigdy! Bo to Ty jesteś moim sensem życia!

A ja? Kimś tak mało znaczącym w tym Wszechświecie, że nawet nie warto na niego spojrzeć ani się do niego odezwać.

Bo czymże jest sens życia dla Ciebie? No, czym?!

Nie odpowiadaj, już wiem.