Wracam po kojelnym roku, w sumie to z całkiem dobrą aktualizacją.

To wszystko nadal trwa, przez ten rok nauczyłam się, że nawet jeśli jest mi przez niego źle, to wiem, że bez niego jest jeszcze gorzej.

Pomimo dość sporego już bagażu doświadczeń, czasem nadal nie jestem w stanie znieść niektórych rzeczy.

Pomimo tego, ze znamy się już dość długo, czasem okazuje się, ze nie znamy sie w ogóle.

Że nie wiemy o sobie zupełnie nic.

Dowiadujemy się, ale tak naprawdę to ja sie dowiaduję, szukam prawdy na każdym kroku.

Wszystko przez co przeszłam sprawiło, ze jestem przewrażliwiona na tym punkcie.

Jeżeli ktoś mi czegoś nie powie, to dowiem się sama.

Sama znajdę odpowiedź, prędzej czy później, ale znajdę. To nie jest żadna psychiczna rzecz, to chyba normalne, że chcę wiedzieć. Za wszelką cenę.

Wiem więcej niż komukolwiek może się wydawać.

Ale prawdę mówiąc to jestem szczęśliwa, z tego co mam i chciałabym za rok znów pisać o tej samej osobie, same dobre rzeczy.

Chcąc dać od siebie jak najwiecej dobra, zastanawiam się czasem, czy to nie ja jestem złem?

Miłość ma więcej wad niż zalet, ale kluczem do sukcesu jest znalezienie takiej osoby, która sprawi, że zalety będą w stanie przyćmić sobą wszystkie wady.