wyjechała... jakie echo się niesie po pokoju...
tyle jej zawdzięczam. pomogła mi się tu odnaleźć. rozumiała praktycznie bez słów.
mówię: "kojarzysz tą piosenkę...taką wiesz..." a ona mi ją śpiewa.
bo ją śmieszyło to, co śmieszyło i mnie.
książki, muzyka, filmy, picie i palenie na balkonie...
dziewczyna z wielkim sercem, pełna dobra. aż się chciało wracać do domu, gdy ona tam była.
to była pierwsza osoba, którą poznałam posiadająca zupę!!
"To, co najbardziej kocham w moim domu to to, z kim w nim mieszkam."
ale Ciebie już tutaj nie ma - nie ma domu...
tęsknię...
Podróżuje się po to (...) by pewnego dnia postawić walizki i powiedzieć: TO TUTAJ!
Éric-Emmanuel Schmitt
a kiedy ja tak powiem...?
3 STYCZNIA 2020
9 LIPCA 2016
8 LISTOPADA 2015
19 WRZEŚNIA 2015
30 MAJA 2015
20 LUTEGO 2015
11 LUTEGO 2015
7 LISTOPADA 2014
Wszystkie wpisy