" Nocą jest naczej - kiedy budzę się przy Tobie i jestem w pokoju sam.
Zadnych dźwiękow, żadnych odgradzających słów, żadnych spojrzeń.
Tylko ty, anonimowo uśpiona pod kołdrą - niczym pozdrowienie minionego dnia lub obietnica tego, który nadchodzi.
Nocą jest inaczej.
Ostrożnie podnoszę się na łóżku, domyślam się zarysów twojego ciała pod kołdrą, rozciągniętego jak fala albo napiętego jak łuk - to twoja fala, twój łuk, od etui duszy na poduszcce poprzez szyję, plecy, nogi...
Widzę wtedy to, co niemożliwe. Widzę, że unosimy się na naszych ciałach, jakby zawieszeni w powietrzu. (..)
Kim jesteśmy?
Coś nas unosi - istniejemy!
Inaczej, jest kiedy śpisz. Inaczej jest kiedy żeglujesz przez noc sama, beze mnie.
Jestem wtedy tak blisko ciebie. Tu, w tym samym łóżku, w przestrzeni w Przestrzeni. Tak blisko, a tak daleko!
Co robimy z naszym życiem? Czy nie spieszy nam się trochę, żeby żyć? Czy nie spieszy się, żeby istnieć?
Owszem spieszy się. Wszystko inne niech raczej zaczeka. "
J. G.