#4

Pół roku od trzeciego wpisu. Hmm. Ciekawie jest żyć jednym dniem, tu i teraz - i nie martwić się za bardzo przyszłością; pół roku minęło bardzo szybko. Powiedziałbym, że prawie wczoraj był maj. A przecież już jutro będzie nowy rok. ...
Nie wiem, czy idę dobrą ścieżką. Tbh dryfuję, ciągle zastanawiam się, czy dalej to ciągnąć. Do tej pory nie znalazła się jednak kropla, która przegięła pałę goryczy, więc chyba jest dobrze. Obserwuję, jak pies dorasta. Jak babka się starzeje. Świat dookoła wiruje, ludzie robią tak surrealistyczne rzeczy, że w pewnym momencie na prawdę zastanawiam się, czy to wszystko to nie jest jeden wielki Matrix.
A ja dalej żyję dniem dzisiejszym, planując cokolwiek maksymalnie na następny tydzień - a myślami i marzeniami wybiegając często na setki lat do przodu. Jest to jednocześnie ciekawe i bardzo żałosne.