conclusion.

"Niedopite wino i resztki nadziei na dnie kieliszka."

Tęsknota - nieustanne uczucie, które ciągle jest obecne w każdym z nas.

Bo przecież każdy z nas za kimś, za czymś tęskni. Bo przecież tak trudno tego się pozbyć. Bo przecież się nie potrafi.

W życiu nieraz wystarczy jeden błąd, by zniszczyć coś, na co tak długo się pracowało. Często nie ma już odwrotu.

Tęsknimy o każdej porze dnia, podczas każdej czynności, a każdego wieczoru coraz bardziej i coraz bardziej boleśniej.

Życie pisze nam wiele różnych, przeróżnych scenariuszy. Stawia nas przed wieloma wyborami, pytaniami, odpowiedziami, nieraz cholernie trudnymi. Dosyć często nic nam nie pozostaje, jak tylko pogodzić się z wieloma rzeczami, bo nie jesteśmy w stanie tego odmienić, bo już jest za późno, bo nie cofniemy czasu by postąpić zupełnie inaczej.

11 lat bezustannej walki z milionami prób, załamań, dobrych i złych chwil. 11 lat, które na dzień dzisiejszy, jak się okazuje były walką z wiatrakami. Stracone nerwy, zdrowie psychiczne, niepotrzebne zranienia, milion niepotrzebnie powiedzianych słów i wciąż tych niewypowiedzianych. 11 lat ciągle, nieustająco rosnącego żalu. Dlatego odpuszczam. Gra skończona. Moje uczucia wreszcie zostały uwolnione od nieustającej szarpaniny. Jednak, to wciąż boli. Nie pozostaje nic innego jak czas, który ponoć leczy rany, a w zasadzie przyzwyczaja do bólu. Ale we wszystkim są wady, jak i zarówno zalety. W tym również.

Najbardziej boli strata. Stracenie bliskiej osoby, z którą kiedyś spędzało się każdą wolną chwilę, którą kiedyś nazywało się przyjaciółką, która wiedziała wszystko, z którą każdy deszczowy dzień stawał się lepszy, z którą można było godzinami płakać i godzinami wygłupiać się. Tak, brakuje mi tego. Wieczorami oglądam wspólne zdjęcia, bo pozostało tylko to. A wspomnienia zawsze pozostają. Są zapisane w naszej pamięci, niczym zdjęcia poukładne w kolejności w ulubionym albumie. Jednak cieszę się, że wyszło na jaw, jaka jest ta osoba. Cieszę się, że tak to się skończyło. Szkoda, że dopiero po 4 wspólnych latach. Ale najwidoczniej tak miało być. Może to nie była godna przyjaźń. I tak, dokładnie. Dochodzę do wniosku, że to nie była przyjaźń, skoro jeszcze tak niedawno usłyszałam tyle przykrych słów, tyle zawiści i tyle żenujących postów na tablicy na fb. Gratuluję głupoty. Cholernie gratuluję.

Dlatego teraz, po prawie 20 latach mojego życia doceniam coraz bardziej to, co się stało. Wszystko to dało mi doświadczenie, nauczki, wnioski

i miliony przemyśleń. Ponoć człowiek uczy się na błędach pod warunkiem wyciągnięcia odpowiednich wniosków. I tak, po raz kolejny chciałabym podziękować osobom, które były, są i będą.

Dziękuję Tobie Kochanie, że kochasz mnie, taką jaką jestem. Że kochasz moje zalety i wady. Że kochasz miłością szczerą i prawdziwą. Że zawsze byłeś, jesteś i będziesz. Że jesteś po prostu całym moim szczęściem. Dziękuję.

by Nika<3.! (DO NOT COPY)