So much October

Chyba czas kupić maliny, cynamon i zaszyć się w cichym kącie. W życiu tyle się zmienia.. My się zmieniamy, tracimy się bezpowrotnie. Już nie zielone ściany w półmroku dogasających świec otaczają mój mały mrok. Już nie cztery ściany w ciszy i muzyki delikatne dźwięki. Czasami odnoszę wrażenie, że nie dorosłam do tego co mnie otacza. Że czasem żal tego braku czasu na małe ciekawostki.. Że foldery nie pękają w szwach od zdjęć, że szybkie dni przeplatane wyjazdami nie kończą się herbatką, noszeniem badylków... Od dawna wiem, że metryka akurat w moim przypadku nie ma żadnego znaczenia..ale niewiele brakuje bym to zgubiła.. Dlaczego zawsze gdy wchodzę tutaj łatwiej odnaleźć mi spokój ducha. Nie potrafię tego wytłumaczyć w żaden racjonalny sposób. Wielu rzeczy nie rozumiem.. Dzikiego sierpnia, makijaży... i sukienek. Kocham Cię jak siostrę. Od zawsze, na zawsze. Nawet w ten szary dzień to TOBIE padłam w ramionach na deszczu. I z Tobą jadłam koryto! Za oknem czerwona jarzębina.. ogołocona z liści, na komodzie kasztanki, a w kubku gorące kakao. Pod pewną piosenką, trafioną jakoś kiedyś gdzieś w samochodzie, znalazłam przypadkiem komentarz "Jeden krok, jeden znak z odwagą zmienia wszystko. W miłości. W życiu. W codzienności. Trzeba go zrobić, jeśli Ci zależy. Nie szukaj wymówek, znajdą się i pamiętaj za sercem nie ludźmi." Chyba warto "inwestować" całą siebie w siebie też.. Nie dla innych ciągle, nie żeby każdemu było dobrze, nie patrzac na to co mówią inni, robić to co się kocha, robić to co się czuje, co dla Nas najlepsze. Gdyby tak jeden dzień od rana aż do nocy mieć dla siebie.. mieć w nim siłę.. Może warto spróbować :)