Mój styczeń zapowiada się czarująco. Codziennie coś. Ale tak to bywa jak zostawia się wszystko na ostatnią chwilę + olewa się wszystkie przedmioty z góry na dół. Przynajmniej w życiu towarzyskim nie jestem do tyłu i naprawdę sporo się dzieje. Czerpię przyjemność z życia i nie powiem, że mi to nie pasuje. Niestety powróciłam do fajek. To chyba przez sytuacje stresowe. Jak się pojawiają to robię to do czego się przyzwyczaiłam chwytam za papierosa. Nie wyobrażam sobie też pojechać do Leśnej bez paczki papierosów. Życie jest niesprawiedliwe i dla cudownych ludzi kończy się za szybko. Czemu? Nauczyłam się o tym mówić i nie płakać. Jest postęp. Dalej tego nie rozumiem i chyba nigdy nie uda mi się tego pojąć. Bo nie chcę, nie chcę dać Mu odejść. Straciłam wiarę w boga 9 sierpnia, więc totalnie nie przeszkadza mi to, że na święta jadę nad morze. Nie będzie jakiejś tam wigilii, zwykły odpoczynek, zwykłe wolne, zwykłe sytuacje bez całej sztuczności. Ostatnio mam dużo do czynienia z gejami. Jest mi strasznie przykro, że muszą się obawiać o swoją miłość, o to, co ludzie powiedzą i jak wpłynie to na ich dalsze życie. To powinno być czymś normalnym. Nie powinni bać się przyznać przed innymi i co ważniejsze przed sobą, że kochają osoby tej samej płci. Bardzo kibicuje takim miłościom. Ostatnio słuchając o takiej mega się w to wszystko wczułam. Pierwsze spojrzenia, rozmowy, przypadkowy dotyk. Wszystko takie urocze jak w etapie zauroczenia. Nie rozumiem ludzi, którzy tego nie tolerują. Po pierwsze to nie jest ich życie, a po drugie powinno dać się żyć innym tak jak chcą. 

http://www.youtube.com/watch?v=hlVBg7_08n0