Żadna prawda nie może uleczyć smutku po utracie czegoś.
Nie może go uleczyć żadna prawda, żadna uczciwość, żadna siła, żadna dobroć.
Przeżywszy ten smutek w pełni, możemy się jedynie czegoś z niego nauczyć, lecz to, czego się nauczymy, wcale nam się nie przyda,
kiedy nadejdzie następny, niemożliwy do przewidzenia smutek...
Dzieliłam pustą przestrzeń pomiędzy sobą,
a telewizorem
na połowę,
potem dzieliłam na dwoje jedną z tych połówek.
Powtarzałam to wiele razy,
aż stworzyłam przestrzeń,
która mogła mi się zmieścić
w dłoni.
czasami brakuje sił,
a wspomnienia i tesknota rodzą kolejny niemożliwy do przwidzenia smutek.
Brakuje mi przeszłości..
Użytkownik effusive
wyłączył komentowanie na swoim fotoblogu.