Za­pat­rzo­na w smut­ny, mo­noton­ny wi­dok je­sien­ne­go dnia, od­najdy­wała cząstkę siebie.Niebo prze­pełnione ko­lora­mi ga­zety, z bra­ku wy­boru kim chce być,
prze­nikało Ich ciem­ne płaszcze, ma­luśki­mi krop­la­mi deszczu.

Prze­cież tam roz­trzy­ga się życie.

Tam gdzie chłoną ludzkie ideały.
Więc wal­ka tu­taj, jest bez­sensowną drogą do wyima­gino­wane­go ce­lu?

Ten dzień był pier­wszym po os­tatnim.

Całe Twe życie, przy­pomi­na bójkę 
Możesz wyg­rać, pa­miętając by nie zat­ra­cać kom­pro­misu.
Za­pat­rzo­na w smut­ny, mo­noton­ny wi­dok je­sien­ne­go dnia,

po raz ko­lej­ny po­tajem­nie in­spi­rowała się ludźmi,po raz ko­lej­ny od­najdy­wała Ich ciem­ne stro­ny umysłu,
po raz ko­lej­ny była dla siebie ta­jem­nicą.

Więc nie tłumaczcie mi czym jest wal­ka. 

Zbyt dob­rze to wiem...

...