to i tamto.

sama przed sobą na siłę udaję silną. tak było i jest do dziś. zaczęłam się bać wszystkiego, dosłownie wszystkiego. najbardziej boję się... najbardziej boję się mężczyzn. (nie)wiem czym to jest tak naprawdę spowodowane. wiem jedno, staram się ich unikać jak ognia. w relacjach damsko-męskich chyba najzwyczajniej w świecie wypaliłam się. tak, zdecydowanie. nawet zdjęcia Bass'a mnie już nie kręcą, a obiecywałam sobie, że Jemu zawsze będę wierna. ale nie wyszło... bywa...

poza tym nie radzę sobie z byciem 'jedynaczką'. nie jestem gotowa do dorosłości. nie czuję się na siłach żeby iść na studia. nie chodzi mi tutaj o naukę, ale o ludzi, których się boję. być może przesadzam. ale ja naprawdę mam jakąś barierę przed nawiązywaniem nowych znajomości. dawniej tak nie było. byłam otwarta na nowe kontakty. lubiłam poznawać ludzi. teraz jest zupełnie inaczej.

w dodatku robię różne rzeczy 'wbrew sobie'. obiecałam, że nie to nie. brak silnej woli. jako 16stka/17stka miałam różne 'zachcianki'. teraz kiedy mam 19 lat jedna z tych zachcianek się spełniła, ale po co... w jakim celu... nie potrafię sobie odpowiedzieć na te pytania... nie lubię się za to/tamto. ale chyba powtórzyłabym to. nawet nie chyba tylko na pewno. 'jedna chwila'... długa chwila...

w najbliższych dniach postaram się pozbyć wszystkich słabości, które posiadam. bo to bez sensu.

więc..

boję się mężczyzn i nie lubię samej siebie.

no to pa.