niektóre rzeczy badź sprawy są nieuniknione,

czasami jednak też one bardzo bolą.

mimo że nie pokazujemy tego, ale w środku jest zupełnie inaczej, nieustanna wojna.

każdy ma życiu takie chwile upadku, kiedy ma dosyć wszystkiego i wszystkich na około,

całego okalającego i złego świata, który wydaje się fałszywy.

cholernie z tym źle.

jedynie czego się pragnie to samotność.

hmm. i jak wtedy z tym żyć?

długo nie można, bo początek zaczyna mieć uzależnienie.

ale zdarzają się też chwile zupełnie inne, przeciwstawne.

wstajesz z ochotą zmienienia czegoś.

dostrzegasz własne błędy.

i co jeszcze, widzisz rozwiązania swoich monotonnych problemów.

wszystko jest potrzebne, nawet głupie nieodbieranie telefonów, w instytucji z którą wiążesz nadzieje.

i wyłącznie rano.

w końcu emocje są jak dzikie konie, czasami trzeba je uwolnić.

magazynowanie, przetrzymywanie ich wcale nie jest dobre.

wręcz jest negatywne ze swej natury i wnętrza.

trzeba znaleźć tylko rozmówcę, który chce Ciebie słuchać i wdać się z Tobą w dalszy monolog.

czas przezwyciężyć swoje obawy, które często powracają.

na niektóre pytania do tej pory nie znamy odpowiedzi.

możemy nawet nie poznać.

widocznie tak musi być.

i to wcale nie oznacza, że jesteśmy gorsi od innych.

nasze poczucie wewnętrznej wartości nie musi iść w dół.

poprostu trzeba to zaakceptować, czyż nie?

trzeba być pozytywny wojownikiem,

mimo egzystencjalnych mysli, które mają charakter ezoteryczny.

potrzebni są osoby napędzające Cie,

nie dostrzegaj w nich drugiej natury,

bo po co?

ludzie nie są źli, oni tylko popełniają błędy.

tak jak Ty.

taka jest w końcu natura człowieka.

przyszedł czas na rehabilitacje i nobilitacje.

pokazać światu,że nie jest wcale taki zły, na jaki wygląda.

i kolorowy.

wracam do dążenia swych marzeń.

"ale ja nie lubie latać nisko,

pozytywnego coś, pozytywnego"