Nie potrafię tego zrozumieć..

Tej nieobecności ..

W jednej minucie jest człowiek a w drugiej już go nie ma..

Najpierw opowiadasz mu wszystko o sobie,

o planach jakie masz, zna Cię lepiej niż Ty sam siebie,

a potem tak nadzwyczajnej w świecie,

nie masz w ogóle do niego dostępu.

stojąc obok Ciebie czujesz,

że jest jakiś obcy, a przecież taki nie był,

pamiętasz go.. pamiętasz wszystko co z nim związane..

jesteś przesiąknięta wspomnieniami, aż do szpiku kości.

nie możesz pojąc tego dlaczego to wszystko potoczyło się tak, a nie inaczej..

wciąż myślisz ,że to jest jakiś głupi żart,

że on niebawem wróci ,

że to wszystko się skończy i okaże jednym wielkim nieporozumieniem.