Pamiętam to!

Najgorsza konkurencja ever,

wbrew temu co pokazuje moja zadowolona twarz.

Nie wiedziałam na co idę.

Do czego się zgłosiłam.

Miał być bieg.

No i był.

Tylko, że.

Moja kontuzja.

Masakra.

Bałam się, że przeze mnie wszystko się zepsuje.

Całe zadanie patrolu pójdzie na marne.

Ale tak się nie stało.

Dali radę.

A ja wróciłam ledwo żywa na wyznaczone miejsce.

I zaczęło się.

Zaczęli się mną martwić.

Nawet dziewczynka młodsza ode mnie zajęła się mną wzorowo.

To było mega słodkie. <3

Miałam się oszczędzać.

A szłam do praktycznie każdego zadania.

No i wyszło, co wyszło, że nie ukończyłam tego biegu.

Ale było warto spróbować. :)

Chociaż dla samej satysfakcji, że się nie poddałam bez spróbowania.

Ten rajd był wyjątkowy.

Wiele mnie nauczył.

Przede wszystkim tego, że siła jest w nas.

To my tworzymy harcerstwo.

I to my jesteśmy następcami Szarych Szeregów.

Teraz my obejmujemy Ich zadania.

Gdy będzie trzeba, to my będziemy walczyć ku chwale Ojczyzny.

A więc, nie ma co się poddawać.

Bo nigdy nie wiadomo, do czego możemy się sprzydać i kiedy będziemy potrzebni.

Kocham ten cytat:

" a gdy trzeba na śmierć idą po kolei,

jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec."

ten cytat tyczy się nas, harcerzy.

Ślubowaliśmy, że nie zostawimy Polski w potrzebie.

I tak będzie.