ona cię kocha, ty jej nie

z drugiej strony pragniesz

pewnego zrozummienia

które ona ci daje lecz czy potrzebujesz

które ty rozumiesz

jednak wciąż to za mało

ta więź to coś toksycznego

ta więź to coś magicznego

ani to pocałunek w blasku księżyca

ani suche słowa w skwarze lata

mówisz że dosyć bo ego bo ego

bo to za trudne bo to cię dołuje

jednak nie na tyle byś się nie uśmiechał

albo po spotkaniu wnet zapomniał o niej

wmawiasz sobie niewinną  tępą ślepotę

że nie chcesz bo tracisz wzrok i wszystkie zmysły

że to cię dusi że to cię zabija

ale jakoś nadal stać cię na uśmiech

jesteś teraz sądem i sędzią zarazem

oskarżycielem i adwokatem niewinnej duszy

która ma tylko i aż problemy

która bardzo cierpi i nie zaznaje ukojenia

Tylko gdy już napiszesz lub gdy coś wypowiesz

Nie zapominaj słów które do Ciebie kieruję

ani to pocałunek w blasku księżyca

ani suche słowa w skwarze lata