Kiedy szczęśliwy jest ktoś inny -nie my, na ogół pojawia się wyłącznie zazdrość.
Uśmiechamy się, udajemy, ze wszystko jest okej, podczas gdy jesteśmy niezadowoleni, ze to spotkało 'jego/ją' a nie nas..
Chyba trochę inaczej jest z przyjaciółmi..

One się cieszyły to i ja automatycznie miałam lepszy humor.
One mnie nakręcały.

Teraz jest im źle, a ja mam ochote zabić tych przez których płaczą,
Chciałabym, żeby były tak szczęśliwe jak wcześniej, jeszcze bardziej..
Chciałabym, żeby wszystkim się poukładało..
Szkoda, ze mam na to niewielki wpływ.

Próbowałam wczoraj coś napisać, ale nie wyszło..
Zastanawiałam się czy zawsze trzeba brać pod uwage tą najbardziej pesymistyczną opcję rozważając 'co będzie dalej?"
Czy mamy uczyć się unikać tego wielkiego rozczarowania.. ?!
Wszystko co dobre trwa tak krótko, jak w znanej piosence: "W życiu piękne są tylko chwile, dlatego czasem warto żyć"
zatem może należałoby się jakoś 'zabezpieczyć'..  żyjemy na ziemi, tu.. teraz.. ale nie powinniśmy zapominać o tym, że jutro też najprawdopodobniej będziemy tu.

Przydałby mi się proces jakiegoś 'samo-uleczania', bo w końcu pod wieloma względami nie jestem taka jaką bym chciała być.

Chyba powoli się czegoś uczę :) ciesze się, ze jest jak jest, mam to co mam :)

Mart:* może być już tylko lepiej :)
Ami:* ułoży się -zobaczysz, masz mnie ;)
Ellie:* jesteś niesamowita :)
Martynka:* mimo wszystko jesteś :)

"I hitched a ride, until the coast
To leave behind, all of my ghosts
Searching for something, I couldn't find at home "

Wbrew pozorom bardzo pozytywnie :)

:*:*