.

fot.: Zuza Poszwa.

wstałyśmy z Alą wyjątkowo wcześnie. mienowicie o 9:19. hsahah. pojechałyśmy do pg po prezent dla mojej mamy na urodziny haha i wywołać zdjęcia. ah no i nabyłam plecak z nike! około 15 Alicja mnie opuściła, łaj? :c no i tak prawie cały dzień spędziłam na ogarnianiu photobloga, facebooka itd. 

wiecie... to, że nie piszę już o Turcji, o ludziach z Turcji, o tym co się tam działo, nie oznacza, że zapomniałam o tym wszystkim. po prostu teraz był obóz, nowi ludzie, nowe miejsce, nowe wydarzenia. niedługo o nim też przestanę pisać. ale NIE ZAPOMNĘ. na razie tęsknie i to tak mega. ale zapewne niedługo moje myśli zajmie już coś innego. nigdy nigdy nigdy nigdy kurde nie zapomnę o tym co się tam działo, o tych osobach. po prostu przyzwyczaję się do ich nieobecności, do tego że nie widzę ich 24 na dobę. już nie będę pisać pod każdą notką 'kocham Was i tęsknie!', już nie będę myślała o tym prawie cały czas, nie będę płakać przypominając sobie te wszystkie chwile. ale kurde nie zapomnę. o Turcji pamiętam cały czas. pogodziłam się po prostu z myślą, że tych chwil nie da się powtórzyć. z obozem będzie dokładnie tak samo. więc jeśli w moich notkach nie będę już wspominała o obozie to nie dziwcie się. naprawdę zawsze będę kochała Gosię, Aisę, Konrada, PEWNĄ OSOBĘ, Olgę itd... pamiętajcie kurde o tym, że nigdy nie wymarzę Was z pamięci bo znaczycie dla mnie na prawdę dużo, mimo że znaliśmy się jakieś 12 dni. naprawdę przebywając z kimś prawie non stop można się do niego przyzwyczaić i trudno jest się odzwyczaić. może być nawet tak, że za kilka lat nie będę pamiętała już zupełnie niktórych sytuacji. może być tak, że będę przypominała sobie o tym tylko słysząc piosenkę, oglądając zdjęcia. tak, moim zdaniem muzyka i zdjęcia najbardziej przywołują wspomnienia. niektórych wspomnień nie da się wymazać nawet jakby się chciało. ale ja nie chcę. one będę zawsze gdzieś mojej głowie. nawet jeśli będę bardzo głęboko to jednak zawsze będą i to się liczy. może o niektórych osobach będę pamiętać jak będę miała kurde nie wiem, 60 lat. będę opowiadała swoim wnukom o tym jak integrowałyśmy się z Konradem stopami i biliśmy się skarpetami hsahaha,  o tym jak Olga dużo gadała, o tym jaką to Gosia była patologią, o tym jak  patrzyłam się non stop na pewną osobę, o tym co robiłyśmy w pokoju, o tym jak Gosia siedziała na barierce na balkonie i myślała że lata, o tym jakie to Mateusz miał zajebiste buty, o tym jak spałyśmy na balkonie, o tym jak miałyśmy branie na balkonach hahaha, o tym jak nam się oberwało za to, że wyszłyśmy po ciszy nocnej z ośrodka i o wielu wielu innych rzeczach... niezapomniane chwile. tak jak już mówiłam, one będę w mojej głowie forever. a tymczasem ... 

KOCHAM WAS I TĘSKNIE! 

aaa są już filmiki z obozu!
występ Idy.

występ grupy Neny. 

nasz pokaz czyli ---> zdjęcia grupy foto.  , oglądać! :> nabijamy liczbę wyświeleń ludzie! ;>

music.

Niestety, w dzisiejszym świecie, aby przetrwać, musimy przyzwyczaić się do przemijania - przyjaźń, miłość, życie - to nie są wartości wieczne. Proponuję więc szczepionkę przeciwko tęsknocie. Tak na wszelki wypadek.