Mordki ;*

Wciąż lubię tę nocną ciszę, bezchmurne niebo ukazujące gwiazdozbiór Oriona. Nocne spacery są najpiękniejsze, Nocne rozmowy - najciekawsze, a nocne pisanie najbardziej szczere. Przytulona na kubka herbaty cynamowej siedze na podłodze próbując wyciągnąć wnioski z kilku spraw. Ostatnimi czasy wiele sie zmieniło, potrafiłam oddać dla ważnych mi ludzi wszystko, jednak bardzo doładnie pokazali mi jak można dostać po twarzy gumowym kablem. Więc nadszedł czas zweryfikowania niektórych znajomości i zadbania o te, które są naprawdę wyjątkowe. Zbliża sie Sylwester, czas nowych postanowień, patrząc na ubiegłe lata, stwierdziłam, że tym razem nie warto nic sobie obiecywać. Przecież i tak wszystko ma swój bieg, a liczą sie nie postanowienia, a samozaparcie. A ja moją świadomość i rozsądek zgubiłam pomiędzy jednąprzyjemnością, a kolejnym rozczarowaniem.Popełniałam błąd za błędem nie ucząc się na żadnej. Moje oczy stały się nabrzmiałe od przenikającej je ślepoty. Mój głos przestaje wydobywać się z tą samą barwą. Moje myśli gnają przebywając ciągle setki kilometrów. Tracę nad sobą kontrolę gdzieś w okolicach Andromedy. Ale przecież od dziś będzie chyba już tylko takie jak powinno być, w końcu na nowo uczę się dni. Uczę się liter, dźwięków, obrazów, wszystko brzmi szokująco czysto, wszystko ma sens. Potrzebuję sensu, szukam sensu, kupię sens, jakiś niepotrzebny i niekochany, tani sens życia. Chyba to niemożliwe, więc sama go znajdę. Skąd we mnie ta pewność? Po prostu wiem,stwierdzę - widzę więcej. Są chwile, gdy tęsknota wbija we mnie pazury, drapie ścianki żołądka, tryska oczami. Są chwile pod tytułem po co mi to było? Są chwile pod tytułem mogłam przestać na kilka dni i przestałaby mi wybuchać głowa, ale to nie o to chodzi. Skąd wiem? Wiem. Pamiętasz - widzę więcej. Jest po prostu coś więcej w tych chwilach rozchwianej wątpliwości, płonącej tęsknoty za znikaniem to ponadpojęcie przenika do moich żył. Nie mogę być inna, bo mam sobie całą moc natury, mam w sobie konstelacje gwiazd, mam tylko te wszystkie słowa, które napiszę.

Drżę, wciąż delikatnie drżę,,, cholerne 'wciąż'..