Oprócz błękitnego nieba....

Tak więc, wracam do "żywych" po tygodniu siedzenia w domu.

Byście widzieli moją radość po wyjściu od lekarza...

Brat stwierdził, że mnie nie zna xD

Też bym się nie znała ;D

Co w niósł w życie tygodniowy pobyt w domu?

Że nie warto być miłym dla ludzi, którzy nie pojmują pewnych aluzij.

Że Judi Picoult mnie nie kocha i dlatego napisała tak koszmarne zakończenie książki pt. "Zagubiona przeszłość".

Że potrafię żyć bez ludzi, ale nie potrafię żyć i normalnie funkcjonować bez lasu i świeżego powietrza.

Że komputer zawsze przegrywa z książką.

Że powinnam więcej rysować, bo nawet moje ukochane koniki mi koślawie wychodzą.

A tak poza tym to mam zamiar się dobrze bawić w nadchodzące wakacje.

Kodeń za niedługo! ;)

Cały rok czekałam by się wyrwać stąd i pojechać tam, gdzie ludzie, których nie znasz są Ci bliźsi niż znajomi ze szkoły, których znasz praktycznie połowę swojego życia.

A dziś? Dziś festyn - porażka.

Zatańczę co mam zatańczyć, zaśpiewam co mam zaśpiewać i się stamtąd zmywam.

Do koni, bo tydzień ich nie widziałam :/