A.

Arkadia z dzisiaj. Ulewa + słońce = tęcza nad stajnią. Fajny widok.

Jakość nie najlepsza, ale nie można oczekiwać cudów od Snapchata.

Chyba będę pisała tu co dwa dni, tak chyba będzie najlepiej, no nie?

Wczoraj w sumie przenudzony dzień. Wstałam jakoś o 9, ogarnęłam

się i do wieczora grałam w Simsy. Potem wyszłam z Klaudią i psami

na dwór i w sumie tyle. A dzisiaj.. też jakoś do 9 udało mi się pospać,

potem sie ogarnęłam i pojechałam zrobić zakupy w Rossmanie i w

Biedronce. Następnie sprzątanie domu, czego nienawidzę, no ale jak

się matka uprze, to co zrobisz, jak nic nie zrobisz. Potem szybki obiad,

ogarnięcie się i razem z Rolnikiem i Werką do stajni. Wszystko było

spoko, zdążyłam wyczyścić srokatą, ubrać i wsiąść, może z 5 minut

postępowałam, a tu jak lunęło, tak Arkadia cofała mi się i próbowała

ze mną na grzbiecie pobiec do stajni. W końcu padła decyzja, że

koniec na dzisiaj, szybko konie i sprzęt do stajni spakowaliśmy i jeśli

jutro nie będzie padać to jutro i w czwartek będzie jazda. A tego co

się potem odwaliło nie będę komentowała, bo po pierwsza, to na

takiego kogoś szkoda słów, a po drugie, to "kto urodził się kurwą

nie zdechnie kanarkiem", więc.. no. W tej stajni tylko z początku jej

istnienia było okej.. w pewnym momencie wszystko zaczęło się po

prostu jebać.. nie da się określić tego łagodniej i choć miałam nie

przeklinać w necie jak i w świecie rzeczywistym, to w tym momencie

się nie da.. Śmiechu warte zachowanie, klapki na oczach, ślepość..

Ale karma wraca, więc kiedyś to się obróci przeciwko nim i liczę na

to bardzo. Ja jestem w stajni dalej, bo nie umiem zostawić Arkadii

samej sobie, bo przecież jak koń choruje to jest gorszy, nie można

się nim zająć, wyczyścić czy dać jakiś smakołyk. Gdyby nie ja, to 

srokata zarosła by brudem już ponad rok temu i nikt by się zbytnio 

nie przejął. Ja za wszystkie lata jazdy, wszystkie skoki, Hubertusa, 

każdy trening, pierwsze zawody w życiu i wszystko, mam u srokatej 

taki dług, że hej. Jestem jej wdzięczna za wszystko i będę z nią do

końca życia. Jak kiedyś nadejdzie moment, kiedy jej zabraknie, bo

to jest niestety nieuniknione, to żegnam się ze stajnią i jazdą konną 

raczej też. Bez niej nic nie będzie takie samo, jest całym moim

światem. Jest najlepszym co mnie w tym pieprzonym życiu spotkało.

Jestem za tymi, których się nie szanuje. Doigracie się kiedyś, oj

doigracie. Tak to jest, jak i jedno i drugie nie ma nic pod kopułą..

Jakoś po 17 w domu, wyczyściłam sprzęt, wykąpałam się, byłam z

Klaudią i psami na spacerze i lecę oglądać zapewne Przyjaciół, bo

zanim ogarnę gdzie skończyłam na Supernatural, to weekend będzie.

Bang!