Żałoba po telefonie .

To takie dziwne, nie panować nad emocjami nie bardziej niż nad niebem.

Nawet muzyka lepiej krztałtuje nurt myśli, choć zrobiła się niemożliwie przewidywalna.

Nie wychodziłem z domu przez  m i e s i ą c

I właśnie ciśnie mi się pod palce wszystko to co powinienem był zrobić przez tenże miesiąc, w głowie kiełkuje setka planów i... I nie wiem, czy powinienem zacząć ich realizacje.

Spróbować nie zaszkodzi.

No dobrz, czas ogarnąć się i iść na spacerek z Lady Roxaną.

Tym moim jasnym promyczkiem w szarości codzienności <33

Uh, wikingowie, słowianie, celci, ludy wszelakie a wczesnośredniowieczne - przeklinam was na rok i dziewięć dni, od chwili gdy zrabowaliście mi telefon!

*wyje*

Nie czuję się bez niego dobrze...

Adieu

Może, może.