Joanna Kaczmarek

Wiesz, lubiłam te nasze nieprzespane noce. Lubiłam, kiedy na każdy mój komentarz o tym, że zaraz zasnę odpowiadałeś 'śpij kochanie, będę tu kiedy się obudzisz'. Lubiłam to, jak miałam Cię przy sobie i w każdej chwili mogłam usłyszeć Twój głos. Lubiłam oddychać miłością, którą dawałeś mi w każdym swoim słowie. Lubiłam to poczucie połączenia naszych dusz i dzielenie wszystkich myśli, szczególnie tych niewypowiedzianych. Lubiłam to, jak bardzo byłam ważna, jak bardzo mnie wtedy kochałeś...

Kiedyś ktoś powiedział mi, że wielkim błędem jest kogoś kochać i nie mieć wystarczająco dużo sił, by o niego walczyć...

Ale wiesz, niestety czasami miłość, to za mało żeby z kimś być. Czasami szczęście polega na tym, że mamy kogoś, za kim możemy tak po prostu tęsknić... Nie wiem jak walczyć z tęsknotą za kimś, kogo pokochałam zbyt mocno...  

Nie chcę, by byli inni. Nie chcę innych ust, innych dłoni, innych uczuć. Nie chcę zakochać się na nowo, zatapiając się w cudzych ramionach. Nie chcę zmieniać planów na przyszłość i nie uwzględniać w nich Ciebie. Nie chcę zacząć żyć dla kogoś innego wiedząc, że i tak o Tobie nie zapomnę. Bo gdzieś tam w głębi serca zawsze będę tęsknic, myśląc jak by to było, gdybyśmy wtedy nie spierdolili kochanie...

perfekcyjne opanowane udawanie obojętności