Idealne życie. Co to w ogóle znaczy? Czy takie istnieje? Moim zdaniem nie, gdyż każdy ma dobre i złe chwile, wszyscy czasem upadamy, jednak musimy znaleść w sobie siły by móc się podnieść i ze zdwojoną dawką energii iść przez życie. Kiedy spojrzę kilka lat wstecz widzę małą, piegowatą dziewczynkę z dużymi zielonymi oczami. Byłam taka szczęśliwa, kiedy pod choinkę dostałam swoją pierwszą lalkę, wtedy wydawało mi się, że mogę wszystko. Niestety z wiekiem, zaczęło przybywać problemów. Szkoła, przyjaciele, rodzina, chłopak. Bywały dni, kiedy od rana do wieczora nie chciałam wychodzić z łóżka, gdyż myślałam, że to jedyny sposób odcięcia się od rzeczywistości. Z biegiem czasu wiem, że to nie do końca dobra metoda. Zdradzę Wam mój mały sekret: cieszę się tym co mam, cieszę się z drobnostek, skaczę z radości kiedy odnoszę nawet mały sukces, staram się by uśmiech nie schodził mi z ust i sprawiam, że inni ludzie również się uśmiechają. Nie myślę o błahostkach, robię to co kocham, a każdą wolną chwilę spędzam u boku najbliższych mi osób. Oczywiście jak każdy miewam wzloty i upadki, więc czy tego chcę czy nie, po moich policzkach nie raz lecą łzy. Tak jak mówi nam tekst piosenki Igora Herbuta "Życie jest małą ściemniarą,wróblicą, wygą, cwaniarą. Plącze nam nogi i mówi idź! Nie wierz, nie ufaj mi!", autor ma rację, jednak o to chodzi w życiu. Czy nie byłoby nudno gdyby problemy nie istniały, a każdy napotkany na ulicy człowiek miał rogal przyczepiony do twarzy. Wydaję mi się, że czasem przydaje się odrobina dramaturgii, by dostać od życia mocnego kopa i po czasie "wrzucić na luz". Każdy może mieć swoje własne "idealne życie", wystarczy jedynie go dostrzeć i zrobić coś w tym kierunku, gdyż szczęście jest na wyciągnięcie ręki.

BLOGSPOT
INSTAGRAM