cz.1

Biegłeś ku gwiazdom,aby ludziom żyjącym w mroku przynieść odrobinę światła.Zmęczyłeś się.Usiądź w ciszyi wsłuchaj się w źródło.Gdy już wgłębisz się wystarczajaco daleko,aż do sedna spraw,zostanie dany ci wzrok, by ujrzeć to co niewidzialnei darowany będzie ci słuch,by usłyszeć co niesłyszalne.Kiedy zgasną wszystkie latarnie ludzii zamilknie gwar świata,znowu dostrzegamy gwiazdy.Znowu słyszymy ciszę.Istnieją gwiazdy w mroku nocy,których nigdy jeszcze dotąd nie widzieliśmy.Kiedy noc staje się coraz ciemniejsza,możemy je zobaczyć.Pojawia się nadzieja.Znowu widzisz jakieś wyjście.Spoglądasz ku górze.

Życzę ci odwagi, jaką ma słońce, które codzien nie odnowa wschodzi nad wszelką nędzą świata.Niektórzy po zapadnięciu zmro­ku już nie potrafią uwierzyć w słońce. Brakuje im tej odro­biny cierpliwości, aby doczekać nadchodzącego poranka. Kiedy przebywasz w ciem­nościach, spójrz w górę. Tam czeka na ciebie słońce.Ono nie omija nikogo. Ciebie też nie ominie,Jeśli nie schowasz się w cień. Z każdym dobrym człowiekiem, który zamieszkuje ziemię, wschodzi jakieś słońce.

Odwaga to bardzo cenny dar. Możemy wiele utracići nie stajemy się tak naprawdę nieszczęśliwymi.Jeśli zabraknie nam odwagi,to tak jak byśmy stracili wszystko.Kto nie ma odwagi, jest jak ptak,Który zgubił swoje skrzydła.Dla niego nie istnieje już ani przestrzeń nieba,ani wolne powietrze, ani słońce, ani żadna przyszłość.Jak można zdobyć się na odwagę?Wszystko zależy od tego, jakim spojrzeniem obejmujemytą naszą cząstkę, która ograniczona kołyskąi grobem jest tak mała i krucha.Jeżeli nasze oko jest czyste,a serce wolne od skłonności widzenia wszystkiegow ciemnych barwach...Jeżeli jesteśmy wolni od samolubstwai żądzy posiadania...Wtedy dopiero widzimy życie o wiele jaśniej.Odwaga to niesamowita siła.Dodawać innym, ale i samemu sobie otuchy,to najlepsze co człowiek może uczynić.W każdej sytuacji i we wszystkich okolicznościach.Jeżeli posiada się odwagę,można przezwyciężyć wszystko.Pozwala się wtedy świecić słońcunawet przez ciemne chmury.

Nie, nie zawsze już będzie tak źle.W końcu pustkę da się zapełnić.Przywołać, odzyskać barwy i smak.Okrzepnąć.Życie jest niewyczerpane.Ale też nie da się go zastąpić.A tęsknota jest tym,czego nie da się ugasić.Tak jak wiary, nadzieii miłości nie da się nasycić.Obumierasz, gdy na nic nie czekasz.Żyjesz, dopóki dążysz.

~ANIA