Dodano: 24 STYCZNIA 2013
Into the blue
Into the blue
Pomimo całego swojego żenującego jestestwa, którego dzisiaj trzeba się wstydzić :x gimnazjalna Emilka w tej jednej kwestii była mądra. Wiedziała, że wyobraźnia to wspaniałe narzędzie, za pomocą którego można sobie zbudować swoją alternatywę. Patrząc teraz z perspektywy czasu jestem pod wrażeniem (tak, swoim własnym). Pod wrażeniem tego, co zrobiłam i jaka to miało siłę. Dlaczego o tym zapomniałam? Kiedy...?
Gdzie jesteś dzisiaj? ... Głupie pytanie, jesteś pewnie tam, gdzie widziałam Cię po raz ostatni. Pewnie dorosłeś, jak i ja. Ile teraz możesz miec lat? Ciekawe, jak wyglądasz... Nie pamiętam nawet, jak miałeś na imię... Ale hej, co z Jaanem? Pewnie już ma nową dziewczynę. Chciałabym ją poznać.
Ten śnieg.
...? Jesteś?...
Po tylu latach, co mogłabym... nie powiesz mi swojego imienia? Mówisz, że tak będzie lepiej... Lepiej... Tęskn..też? Nie, już nie czuję. To dobrze, to dobrze. A pamiętasz...? Gitara, to pierwsze spojrzenie... i śnieg. Twoje podróże, moje czekanie i śnieg. Śnieg. Pamiętasz...
Komentarze
~ouwjwkmofabze
Chciałem Ci napisać tu coś ładnego, coś znaczącego, choć... Cholera, sam nie wiem, po co. Nie zaglądasz na tego bloga tak, czy siak, więc moje słowa mogą rozpłynąć się w eterze nim do Ciebie dotrą.
Czas sprawił, że zapomniałem, wiesz? Pamiętam jedynie szczegóły. W sumie, ostatnio bardzo dużo zapominam, zupełnie tak, jakby mój mózg nie chciał nawet podejmować prób zapamiętywania. To moje błogosławieństwo, jak i przekleństwo, spowodowane godzinami żałowania i farmaceutykami, które w siebie władowałem by pomóc mi znaleźć siły do życia. Ale po godzinach, gdy rytm serca spowalnia i nie ma szumu dnia codziennego, piski przeszłości wychodzą z tła i przypominają.
Hej, Emi... Zdarza Ci się myśleć "co by było, gdyby"?
PS. Dowiedziałem się dziś w końcu, jak mogę to zrobić. Wystarczy, że kupię trochę węgla drzewnego i zamknę się w małym pomieszczeniu. Kto by pomyślał, że może mi się uda? :)
Czas sprawił, że zapomniałem, wiesz? Pamiętam jedynie szczegóły. W sumie, ostatnio bardzo dużo zapominam, zupełnie tak, jakby mój mózg nie chciał nawet podejmować prób zapamiętywania. To moje błogosławieństwo, jak i przekleństwo, spowodowane godzinami żałowania i farmaceutykami, które w siebie władowałem by pomóc mi znaleźć siły do życia. Ale po godzinach, gdy rytm serca spowalnia i nie ma szumu dnia codziennego, piski przeszłości wychodzą z tła i przypominają.
Hej, Emi... Zdarza Ci się myśleć "co by było, gdyby"?
PS. Dowiedziałem się dziś w końcu, jak mogę to zrobić. Wystarczy, że kupię trochę węgla drzewnego i zamknę się w małym pomieszczeniu. Kto by pomyślał, że może mi się uda? :)
14/10/2014 12:45:18
