Spojrzeliscie kiedys w swoje odbicie i stwierdziliscie do siebie, ze to jest to, i ze tak chcecie zyc? Ja tak, raz. Kiedy uswiadomilam sobie, ze po moje szczescie musze siegnac i sie wygimnastykowac. Co jest sluszne i odpowiednie, bo nic nie przychodzi ot tak. Lezac teraz w lóżku, proszę Boga, tak tego, jednego, jedynego, ponoc wiara czyni cuda, zeby to sie nigdy nie skończyło, jednocześnie czując, ze nic nie jest takie jak wydaje sie byc. I uświadamiając sobie coraz bardziej, ze ludzie zawodzą. Nie ważne jak blisko bys z nimi nie żył, zawsze Ci sie oberwie. Dlaczego?

Jestes za slabym czlowiekiem zeby walczyc z systemem, nie chcesz sie dostosowac, czujesz, ze jestes inny ..

Jesteś ?

Nawet jak nie jestes to i tak dostaniesz po dupie.