Croatio!

Pochłonęłam słońce. Chociaż może nie, to bardziej ono spowiło mnie.

Zakochalam się.

Z kamieni słońca ułożyłam cześć swojej dusz - ukrytej, zagubionej, zniewolonej, drzemiącej tam - pomiędzy Chorwacją a Wenecją.

Wróciłam...

chociaż nie, nie wróciłam, tylko moje ciało z cześcią zmysłów zostało przywiezione z powrotem i snuje się między szarymi ulicami bydgoszczy.

A serce? a dusza ? 

zostały w krainie wiecznego słońca

Wróciłam tu niestety, wróciłam tu na chwilę...

Wyjadę, odejdę, zniknę i oddam się uściskom kochanka - morze będzie pieścić moje ciało, a słońce dla mnie zagra. 

I nie wrócę już, nie chciałam wracać... 

Ucieknę poprzez krople wody, niesiona na skrzydłach światła do miejsca gdzie czas nie ma znaczenia, gdzie w powietrzu czuć zapach miłości, a wiatr niesie szepty spragnionych...

I odnajdę wreszcie siebie i zatańczę taniec wiecznego szczęścia zaplątana w muzykę uliczek Rovinj...

Z Tobą, albo sama, albo z Tobą...

Będziemy, znikniemy, przeminiemy i niczym feniks odrodzimy się jeszcze raz...!

z płomieni

I nie mów mi że to kraj na wakacje a nie do życia, nie mów mi Kochanie, bo moje serce rozdzieliłam na dwoje - część została tam, a część jest przy Tobię i pragnę te dwie połówki połączyć, zjednoczyć, jak płonące pożądliwością ciała... 

Podaj mi rękę, a zabiorę Cię w sen o białych skrzydłach anioła i zamkniemy się w świetlistych, kamiennych domkach...

Kocham

Czy wiecie czytam teatr Różewicza

Czytajcie, kochajcie, marzcie i bierzcie, wyrywajcie światu co wasze!

Jesteśmy światłem, jesteśmy blaskiem, możemy wiele, możemy więcej

uwierzcie w siebie

Kochajcie

"Miłość to przede wszystkim milcząca uwaga. Kochać to kontemplować"

Antoine de Saint-Exupery