I love you

Na imię mi Nikt - od dawna. Chociaż bycie Nikim w kryształowej kuli deszczu to Pustka.

Być Pustym, otulonym delikatną aurą niezwykłości - to kuszące.

Zamknąć się Ponad. Popaść w Nicość. Wydusić siebie z siebie i zostawić tylko puste oczy dla delikatnych męskich dłoni fascynujących się w pieszczeniu porcelanowego ciała kruchej laleczki.

Można i tak. 

Wyrzec się  siebie, nie wypełniając pustki niczym większym.

Nie mogłam tak.

Bez duszy poczułam się zbyt ułomna, zbyt próżna, zbyt zgubiona. 

Wlać w siebie wiadro miłości - tą ambrozje która wypełnia od wewnątrz, przelewa się od stóp po sam czubek glowy i jeszczy wylewa się przez palce, usta, oczy. 

Zanurzyć się w zapomnieniu, w umiłowaniu istoty ludzkiej, natury, deszczu, zwierząt.

Po plecach, wzdłuż lini kręgosłupa przebiega mnie dreszcz anielskich skrzydeł wolności.

Jedynej wolności, wynikającej z miłości.

I nie wiem skąd biorę siły do dnia, do życia, do oddychania pomimo dotykającej mnie zewsząd samotności.

a może wiem. Kłamię przecież doskonale wiem - tylko z wiary i żarzącej się we mnie miłości. Ona jak lawa wypala moje wnętrzności, trawi żyły, wypala mózg. Jest jedna, prawdziwa, nieustająca, i coraz bardziej gorąca.

I powiem Wam jedno tak przez palce, napiszę Wam piórem na PC-ie - otówrzcie oczy na głębie. Spójrzcie ponad samych siebie i miłujcie się wzajemnie.

U mnie dobrze jak sądzę.

Ten tydz był wyjątkowy ale każdy inny też dobrze znoszę.

Pracuję.

Biegam godzine dziennie.

Dostałam się na pielęgniarstwo i jestem z siebie dumna

- będę wreszcie prawdziwie mogła służyć człowiekowi.

Z T. widzę się prawie codziennie, tylko teraz gdzieć pojechał.

Kocham nieustannie

Wszystkich

"Z rokazu  serca, ognia, powietrza i wody

wchodziliśmy razem po gorących schodach"

Stare Dobre Małżeństwo