TAKT

TAKT

Takt jest niezmiernie ważnym elementem treningu ujeżdżeniowego na każdym etapie szkolenia konia- zarówno młodego, świeżo zajeżdżonego, jak  i konia będącego w zaawansowanym treningu ujeżdżeniowym.  Wyróżniamy trzy podstawowe chody konia: stęp, kłus i galop, takt jest nieodłącznym elementem każdego z nich.
Powodem problemów z taktem jest najczęściej wadliwy dosiad jeźdźca, nieumiejętne używanie przez niego pomocy - głównie używanie za dużo wodzy, a za mało łydek, a także działanie jedną wodzą bardziej, niż drugą.
Każdy jeździec oprócz ciągłej pracy nad swoim dosiadem powinien poświęcić dużo czasu na zrozumienie i wyrobienie wyczucia każdego chodu konia.

Stęp jest czterotaktowym chodem kroczącym, bez fazy zawieszenia kończyn w powietrzu (bez fazy lotu). Kończyny stawianie niezależnie od siebie w ośmiu różnych fazach, w następującej kolejności: prawa tylna, prawa przednia, lewa tylna, lewa przednia. Kroki powinny być jednakowej długości i być stawiane w takich samych odstępach czasowych.
Zazwyczaj jeźdźcy nie poświęcają dostatecznie wiele czasu na stęp podczas treningu, z reguły stęp jest traktowany jako odpoczynek po pracy w pozostałych chodach. Dla wielu jeźdźców stęp jest po prostu nudny. Jest to błąd, ponieważ stęp jest jednym z trudniejszych chodów, głównie z uwagi na brak w nim fazy lotu. W stępie bardzo łatwo o nieregularność, np. inochód, nierównej długości kroki, czy też inne błędy, takie jak spieszenie, powłóczenie nogami. Należy pamiętać, że raz nabyte nieregularności z stępie bardzo trudno jest później skorygować. Poza tym w arkuszach sędziowskich na zawodach w ocenianiu stępa stosuje się współczynnik 2, warto więc poświęcić więcej uwagi pracy w stępie.

Kłus jest dynamicznym chodem dwutaktowym składającym się z czterech różnych faz. Kończyny poruszają się na przemian po przekątnych, a w międzyczasie występuje faza zawieszenia (lotu). Kłus ma dobry takt wtedy, kiedy każdy krok jest podobny, każdy ma ten sam rytm i każdy jest tej samej długości. Takt powinien być utrzymywani w jeździe na linii prostej, po łukach oraz w przejściach.
Błędy dotyczące taktu w kłusie to  nieregularności wynikające najczęściej z wadliwego dosiadu jeźdźca lub niewłaściwego działania pomocami. W skrajnych przypadkach można zaobserwować tzw. kulawiznę od wędzidła, tzn. koń fizycznie jest zdrowy i bez jeźdźca nie kuleje, natomiast pod jeźdźcem pod wpływem nieprawidłowego oddziaływania wędzidłem koń porusza się, jakby kulał.  Pokazanie kulawizny od wędzidła podczas przejazdu konkursowego powoduje eliminację pary.

Galop jest trzytaktowym, dynamicznym chodem, z fazą zawieszenia. Składa się z sześciu faz. Koń może galopować z lewej lub z prawej nogi. W galopie z prawej nogi po fazie zawieszenia koń stawia lewą tylną nogę, następnie jednocześnie prawą tylną i lewą przednią. Potem koń podnosi lewą tylną nogę i stawia na ziemi prowadzącą prawą przednią nogę.  Następnie przekątna para kończyn, tj. prawa tylna i lewa przednia jest podnoszona, po czym  koń podnosi również prawą przednią kończynę i następuje faza zawieszenia. Skoki galopu (foule) powinny być wyraźne, tej samej długości i wykonywane w tym samym rytmie. Bardzo ważne jest, żeby jeździec chcący trenować konie zdawał sobie sprawę z kolejności faz galopu i umiał wyczuć i skorygować pojawiające się nieregularności tego chodu. Częstym błędem taktu jest czterotakt pojawiający się najczęściej wtedy, kiedy jeździec zbyt wcześnie lub nieumiejętnie wymaga od konia galopu zebranego, piruetu czy lotnych  zmian nogi.  Należy pamiętać, że wszelkie zmiany tempa powinny być wykonywane przy utrzymaniu zaangażowanego zadu.