Piosenka o milosci kiedys fascynowala mnie kazdym slowem i nuta teraz sprawia niewyobrazalny bol.Ale mimo to wciaz jej slucham. Wciaz jestem uzalezniona. Chlone ja w calosci. 

Nawet nie wiem co sie bedzie ze mna dzialo jak wroce. Jak sobie poradze z wielkim miastem noca. Jak wsiade normalnie do tramwaju po roku przerwy. Jak naucze sie zyc od nowa. Bez szkoly przyjaznej uczniom, bez ludzi, ktorym nie rzutuje jak sa ubrani do szkoly. Bede wspominac kazdy dzien kiedy poszlam do szkoly w dresie. Jak na nowo powitam stres w moim zyciu.

Czuje sie obrzydliwie z tym ze placze w poduszke nocami. Ze mimo, ze tesknie wszystko co tu poznalam jest calym moim swiatem.  

Ale nikt nie mowil, ze wszystko bedzie proste.

Piosenki po polsku brzmia tak obco. Zupelnie tak jak polskie ksiazki. Nie rozumiem, nie chce. Czytam, slucham i ogladam wszytsko to co jest po angielsku.

''Jak wrocisz wszystko bedzie dobrze''

Nie bedzie. Jak bede sie czuc na obiedzie rodzinnym z mysla ze brakuje jednej osoby. Ze nawet nie zdazylam powiedziec ' do widzenia'.

Ale wciaz pozostaje ta mysl. Ta zajebiscie pozytywna mysl ze jednam mam gdzie wracac.