Ciasteczka z wczoraj, są genialne... lubie je jeść nie dość że mają wyśmienity smak to jeszcze te wyrazy uczuć 'napisane' na nich. "TĘSKNIĘ" pasuje na dzisiejszy wieczór idealnie.


Dzisiejszy dzień był znośny, nawet miałam dobry nastrój. Skończyłam niedawno czytać książke, która sprawiła że przyprawiła mnie o pewien rodzaj smutku - ale to taki jak zazwyczaj sie ma po dobrej książce, nie koniecznie była powieścią wesołą, ale otworzyła mi oczy na świat. Teraz widzę więcej i czuje więcej... Dziś bliska osoba dla mnie wróciła z kolejnej randki, już się cieszyłam że w końcu zacznie życie zdala od domu i problemów związanych z nimi, że będzie mógł dzielić życie z kobietą która te jego życie uczyni wyjątkowym. Myślałam że będę mogła sie cieszyć jego szczęściem, ale co sie okazało? Że mogę z nim usiąść i płakać, bo jednak dziwczyna z którą miał w planach żyć, stwierdziła że jednak nie będzie umiała sie zakochać. Mnie to bardzo zabolało, a jego? Nawet nie chce o tym myśleć bo znów sie rozpłacze. Domyślam się co on czuje, ja niedawno byłam też w podobnej sytuacji.
Tak bardzo chciałabym żeby to Pan K. obdarował mnie takim uczuciem jak ja go.
On mi teraz wmawia że sobie go odpuściłam. Nie nie odpuściłam, owszem chciałam ale to jak bardzo ważny jest dla mnie, jest silniejsze od tego że czuje sie skrzywdzona. Ale czy to się liczy? Wątpię. A Pan K. zapewne tylko bawi moimi uczuciami jak pięcioletnie dziecko klockami lego-jak ma ochotę, czy w danej chwili mu sie podobają i kiedy mu sie przypomni że je ma. Takie mam odczucie. Jedyne co mnie ciekawi powód dlaczego jego zachowanie sie tak zmieniło. Ale czy w ogóle opłaca mi sie zapytać? Może tak... może nie. Ale wiem że sie boje.

Nie rozumiem już nic z twgo wszystkiego- nawet siebie samej.

Wiem że tęsknię. To mubchyba mogę powiedzieć...


Przynajmniej spróbuję.

________

"Jest na świecie ta­ki rodzaj smut­ku, które­go nie można wy­razić łzami. Nie można go ni­komu wytłumaczyć. Nie mogąc przyb­rać żadne­go kształtu, osiada cias­no na dnie ser­ca jak śnieg pod­czas bez­wiet­rznej nocy."

Haruki Murakami