pani i pan Rambo z ostatniej soboty :*

przez ostatni rok (a konkretniej jego ostatnią połowę) wiele się zmieniło i, wierzcie lub nie, w końcu mogę szczerze powiedzieć, że dawno nie byłam tak szczęśliwa jak jestem teraz  :) od czasu śmierci Galuchy moje życie kręciło się wyłącznie wokół szkoły, a od stycznia tego roku zmieniło się o 180 stopni. nie zamierzam się tu zwierzać i opisywać dni od początku do końca, po prostu mam czasami taką wielką ochotę napisać o tym, jakie mam szczęście w życiu (i zarazem jak cholernie boję się, że to wszystko strace) i pooglądać wasze piękne, uśmiechnięte mordeczki :D

swoją drogą, oglądając niektóre końskie fotoblogi coraz bardziej daje się we znaki tęsknota do koni. szczególnie na początku tych wakacji odczułam ten brak, mając za dużo wolnego czasu dla siebie i zbyt dużo czasu na rozmyślenia, które nie są mi zbytnio wskazane. chyba za bardzo się boję, nie chce znów przeżywać tego co rok temu..

za bardzo się rozpisałam.. czy jeszcze tu wpadne? nie wiem, bardzo możliwe, że to tylko jednorazowa chęć powrotu. :)

bywajcie misiaki. :*