Czuję jak opadam w dół. Serce nie daje zapomnieć, że jest i ciągle bije. Nie pasuje mi perspektywa marnowania kolejnych dni, tygodni czy nawet miesięcy na czekanie aż zdarzy się niemożliwe. Słowa.. One ciągle huczą mi w głowie. Ale przecież to tylko słowa, bez pokrycia. Chciałabym wiedzieć, że bijesz się z myślami, że coś nie daje Ci spokoju.. Wiedziałabym, że nasza historia nie została schowana do pudełka "nic nieznaczące". Jednak ta obojętność trafiła w moje serce, zabijając każdą żywą komórkę. Czas, który leci tylko uświadamia jak coś się oddala, on wcale nie leczy ran. Boże daj mi zasnąć! "Do końca życia i na zawsze" się skończyło. Otworzona tylko dla Ciebie zostałam z bólem jak stąd do gwiazd. Pieprzona rzeczywistość! Dziwne uczucie. Mózg czeka aż wszystko wróci do normy. Cóż, niestety to już jest norma. Każda chwila, każde wspomnienie.. Rozrywają mnie na kawałki.. Przecież chciałam tylko wiedzieć, że na pewno, że naprawdę! Bo to wymaga czegoś więcej niż tylko słów. Niestety, tworząc problemy rozwiązywałam je sama, bez Twojej pomocy. Korona spadła na oczy zasłaniając to, co powinno być warte reakcji. Za dużo wspólnego, żeby... Nie, nie potrafię.. Jak stąd uciec??