chyba dawno mnie tu nie było..
-Nie, co najwyżej się przestraszysz.
-Czego?
-Bo będziesz musiał znowu zacząć wierzyć w to wszystko,
w co już przestałeś wierzyć.
I tak stoją, jak zaczarowani, wpatrując się w siebie wymownie i uśmiechają znacząco,
nieświadomi tego, co czas im przyniesie, ciekawi i rozbawieni, niezdecydowani:
wkroczyć czy też nie, na tę wąską ścieżkę, która dochodzi do głównej drogi i ginie gdzieś w lesie.
A która niekiedy okazuje się tak wspaniała. wspanialsza nawet od samego wyobrażenia.
Komentowanie zdjęcia zostało wyłączone
przez użytkownika dominikananana.