PRZECZYTAJCIE, BARDZO WAS O TO PROSZĘ

I wylądowałam w szpitalu.



Borykam się z wagą 45kg przy wzroście 169cm. Wychudzenie, brak wszystkich minerałów, powoli ukazujący się meszek na ciele, ponieważ hormony żeńskie dawno się zastały (brak okresu przez ponad pół roku), przez co zaczęłam w nadmiarze produkować hormon męski. Zanik tkanki tłuszczowej, spalanie samych mięści. I w wyniku szpital. Miejsce gdzie z początku robią Ci wszystkie kontrolne badania, a później wysyłają na oddział gdzie będziesz mieć zajęcia z psychologiem. Dziewczyny, wszystkie które tutaj są i się odchudzają, uważajcie, błagam was, nie wpadnijcie w tą spiralę. Nie jedzcie coraz mniej i mniej i bardziej lekko i chudo. Nie! Oddajcie się ćwiczeniom i jedzcie wszystkiego po trochu. Nie odmawiajcie sobie ciast, czekolad, pizz, czy frytek. Raz na jakiś czas - zjedzcie, to dla waszego dobra. Nikomu nie chciałabym życzyć tego, co ja przeżywam. Jestem po gastroskopii. Cholera, jakie to jest nieprzyjemne! Chcecie, żeby wsadzali wam rurkę do gardła i żołądka? Żeby pobierano wam krew? Żebyście z obsesją siedziały z kroplówką u ręki i nic nie robiły, co dla anorektyczki jest nie do wytrzymania? Chciałybyście siedzieć i ryczeć bo musicie wracać do starych nawyków żywieniowych żeby przytyć? Wyrządzić swoim rodzicom taką krzywdę? Powoli zamieniać się w mężczyzne? Stracić piersi, chęć do życia, wszystko? Nie chciałybyście, uwierzcie. Dlatego błagam was, wszystkie które zaczynają albo zastanawiają się nad dietami tylko 500-600 kcal.. To was niszczy! Skończcie. Obliczcie sobie wasze zapotrzebowanie kaloryczne, które na 100% będzie wynosiło więcej niż te marne 700 kcal i przyjmujcie to,co musicie bo wszystko jest dla was. Tylko po prostu nie przesadzajcie i ćwiczcie. Wybierzcie zdrowy styl życia, ale się nie głodźcie. Bo wpadniecie w coś, czego później będziecie żałować. Błagam...