koncept

-ostatnio zostałem pochwalony za prowadzenie normalnego trybu życia. uśmiechnąłem się chyba jednym kącikiem i spojrzałem w podłogę zastanawiając się nad swoim życia i sensem takiego określenia. jak dziwnie może to jeszcze zabrzmieć. sam się też powinienem pochwalić z tego wynika, ale raczej z mojego punktu widzenia trzeba by było raczej ratować świat przed plastikowymi torebkami i czytać książki, żeby na pochwałę zasłużyć. to drugie wymaga ode mnie więcej heroizmu. a gdzie teatr, koncert jakiś, spacer zwykły nawet. normlany tryb życia to zbyt szerokie pojęcie. szerokie jak droga a jeszcze pole wokół niej, to za nami i przed nami, horyzont ze słońcem w prawą stronę i zachodzącym już z lewej strony - tak jakbyśmy patrzyli w lewo, w prawo i potem znowu w lewo długo bardzo, na tyle, że dzień nam przez palce wycieka i pod osłoną nocy możnaby było już przejść, parę kroków tylko, aż tu nagle kogut pieje i znowu normalnie próbujemy się przecisnąć między pędzacymi samochodami, które gdzieś w oddali dopiero mają się na końcu i początku (lub na obu początkach lub na obu końcach) tej drogi pojawić. normalnie nie przechodzi się przez drogę w szczerym polu. normalnie się nie da. normalnie się ludzie boją.

-czego?

-ano drugiej strony chyba.

nowy paint daje wręcz nieskończone możliwości

koncept kiedyś już tam wymyślony - pare osób może sobie przypomnieć