zostawiam pamięć o nich

już dawno chciałam tu umieścić o tym wpis. i się zebrałam.

z czym wam kojarzy się słowo sentyment? pewnie sporo skojarzeń,wiele myśli,wiele twarzy. tak jak mnie. ale najbardziej i najgłębiej dotyka mnie we wspomnienia o was. tak,to do tego czasu mam największy sentyment, tak to do was: A, J, M. mam największy sentyment. i drży we mnie coś w środku, gdy się do tego przyznaję, bo jak wiecie chyba najlepiej - nie jestem zbyt wylewną i uczuciową kurwa osobą heh.

bo choć każda teraz poszła w swoją stronę, rzadko oglądając się wstecz, to zawsze pozostanie jakaś część mnie należąca tylko do was. i choć każda z nas w jakimś stopniu się zmieniła to nie wierzę, że aż tak, że nie można w was jeszcze odkryć tych pojebanych dziewczyn z lityńskiego, z III F.

bo choć stworzyłyśmy już swoje inne grona, z którymi spędzamy czas to tylko wy będziecie wiedziały o co chodzi, gdy powiem:
tenterenteneteeeeen jenenenene,

-powiedz jakąś cyfrę!

-no ale jaką?

-no kurwa obojętnie!

-yy cztery?

candy shop, candy shop

kim kim ki daaaałn

kamelą!

skończmy ten fantastycznie pierdolnięty temat

nie wyleeeeeewaj ja wypiiiiiijęęę

-Wojtek mnie nie kocha

-ooo.. mnie też...

gdzie jest wczorajsza twarz

i wieeeele, wiele innych, których jest zbyt dużo, żebym mogła sobie teraz je przypomnieć.

wiem,że głównie na tym pb mam poprzerabiane najlepiej jak potrafię fotografie,ale tych nie mogę przerobić. to jak unikatowe antyki, które są najlepsze same w sobie.

i tęsknię za tym czasem, za tymi kilkoma pięknymi latami, gdzie problemów nie było wcale, gdzie jedynym problemem było to czy Ference wyniosą dziś piłkę TYLKO NA HALĘ I TYLKO NA PLAŻĘ i będzie w co grać na osiedlu, czy będzie dziś siatka na wf-ie, czy się opłaca wychodzić na dwór skoro chłopaki i tak nas umyją, czy Wojtek dziś będzie na podwórku, czy zagramy dziś w palanta, czy rodzice pozwolą nam jechać do Seby na domek... i nie wierzę,że nie uśmiechacie się na te wspomnienia,nie wierzę!

a rozwijając słowo sentyment, to dla mnie zawsze będziecie takimi siuśkami, których mogłabym nie widzieć czy nie odzywać się przez 5, 10 czy 50 lat, ale i tak zawsze pomogłabym wam, zawsze miała ochotę z wami pogadać, zawsze w miarę możliwości być, jeśli tylko wiedziałabym, że jest taka potrzeba. i macie taki monopol u mnie, jak prawie nikt, na taką pomoc czy niepomoc bez względu na wszystko. jakaś część Diany na zawsze jest wasza, a wasze części to ja już dawno wam ukradłam. 

i fakt, to już nie wróci, ale wierzę, że jeszcze kiedyś przyjdzie taki moment (mam nadzieję,że nie jeden), że usiądziemy wspomnimy dobre czasy i pozwolimy czwórce wspaniałych znów się dogadać i znów się pośmiać z naszej głupoty i pojebanych pomysłów.

to tyle, gaszę światło, śpijcie spokojnie. love krowy :*

Jeśli zapomnę o nich,

Ty,

Boże na niebie,

zapomnij o mnie.