Breath Of Life

Zrobiłam dużo. Starałam się myśleć o innych. Szanować ich decyzje i uśmiechać się nawet wtedy, gdy było źle. Co dostałam w zamian? Suchą podziękę? Milczenie? Mój świat runął, zostawiając po sobie jedynie szelest. Nutę wśród miliona melodii. Ale gdzieś tam był. Czaił się za murem mojego poświęcenia i moich cierpkich łez. Robiłam to wszystko, dla ludzi, którzy wiele dla mnie znaczyli. Ale ja nie znaczyłam dla nich na tyle dużo, aby pamiętali. Zapomnieli. Wytarli mną podłogę, nie zauważając mojej rozpaczy. Widzieli? Może nie chcieli widzieć? Jestem wrakiem. Odrzucona. Sama. Wokół mnie są wszyscy. Udając, że jest dobrze zaprzeczam sama sobie. Czy kiedykolwiek tak było? Czy przez całe życie kłamałam?

Breath Of Life

Nietkórych ludzi ocenia się pochopnie. Wcale nie myśląc o tym, jacy naprawdę są. Nie patrzeć na nich pod względem zalet, ale samych wad. Moja taktyka nie jest dobra ani wspaniałomyślna. Lubię skreślać na stracie. Jakbym miała do tego jakiekolwiek prawo. Chciałabym wyjść z domu i z nagła odnaleźć milion osób, które są moimi bratnimi duszami. Każdego dnia wstawać ze świadomością, że spotkam jedynie garstkę. Już od dawna nie poznaję nowych ludzi. A jeżeli już, wspomnienia z ich udziałem blakną.

Poznamy się? Dzisiaj?

Bo chcę zobaczyć jak będzie.

Czy dobrze.

Powinniśmy się poznać.

Dla świata.

Tak naprawdę mnie nie będzie. Czas na nowe pomysły i nowe twarze. Jutro, pojutrze, za trzy dni. Czuję się ograniczona. Ale tylko i wyłącznie przez siebie.

To trudniejsza droga

I pochodzi z papieru

A ja zawsze mówię, że

Powinniśmy być razem

Jestem w stanie zajrzeć niżej

Ponieważ coś tam jest

I jeśli odejdziesz

Nie będę tu należeć