Przypadkiem ktoś zawiesił na niebie pasma różowej waty cukrowej... 

2013...  co to się stało? Kiedy, ja się pytam, umknęło mi kilka ostatnich lat życia? 
Nawet się obejrzeć nie można, a już 18-stka tuż, tuż...
Czas powiększyć bagaż doświadczeń.

Jest cel do zrealizowania, sa plany, są marzenia, są ludzie...
"Wielka wyprawa naszego życia", jeszcze trochę czasu
zostało, ale to pewnie minie jak oka mgnienie, więc przygotowania
należy zaczynać jak najszybciej.
Polska-Czechy-Szwajcaria-Niemcy-Włochy-Hiszpania-Francja-Legnica ;)

Tak bardzo brakuje czasami tej jednej rzeczy. Trochę odwagi w życiu by się przydało.
Obudzić się rano, wraz z pierwszymi promieniami slońca, które delikatnie łaskoczą w nos.
Zjeść dwa tosty na śniadanie. Złapać za plecak, stojący gdzieś w cieniu szafy. Wpakować
do niego szczoteczkę do zębów, pastę, kilka ubrań, zapiąć zamek. Wygrzebać gdzieś z eteru
szufladiy mapę. Spakować "kilka groszy" do portfela. Zarzucić słomiany kapelusz na głowę.
Wziąć aparat, schować do pokrowca i powiesić na szyję. Wyjść w stronę domu przyjaciela.
Powiedzieć "Pakuj się, dziś zaczyna się nasza wielka przygoda". Dać mu 5 minut na spakowanie. 
Razem udać się w kierunku najbliższej stacji i pierwszą część podróży odbyć pociągiem.
Poprzez masę miast, miasteczek, wsi czy też pustych z pozoru pól dojechać do Szwajcarii.
Kraj zegarków, punktualności i ułożenia. Szwajcarzy podobno są strasznie zdystansowani.
Dość do pierwszego lepszego pola, stwierdzić, Przyjacielu tu dziś mieszkamy. Hotel pod gwiazdami :)
Wyciągnąć gitarę, odśpiewać kilka szlagierów i pod osłoną nocy pogrążyć się w głębokim śnie.
Rano zjeść śniadanie, pozwiedzać trochę krainy Szwajcarów... Ruszyć dalej w drogą.
Poznawać, podróżować, doświadczać... Uwolnić się od wszystkiego co materialne.
Kierować się ciekawością świata... I upijać uśmiechami obcych ludzi....
Ah, tak kiedyś zrobię. Tylko trzeba mi trochę odwagi, garstkę nadzieji...
Życie.