No cóż.
Jakoś tak smutno się zrobiło.
No ale cóż nic się nie da zrobic.
Może postąpiłam źle i robie dalej to czego robić nie powinnam.
Ale nie czuje tego że robie coś złego.
Ale wiem to bo mi to mówisz.
I wszystko już stracone.
Ale podjęłaś taaką a nie inna decyzje.
Wiem zdaje sobie z tego sprawe.
Że uraziłam Cię być może jednym jedynym słowem,
którego teraz żałuje.
Ale nic nie da się już zrobic.
Takie życie.
Tak będzie juz chyba zwasze.
I ciesze się że podjęłaś taką decyzje,
bo bnie chce już Cię ranić.
Choć jest mi z tym źle że Ciebie nie ma.
Nie mam do Ciebie żalu.
Mam żal do samej siebie.
*Bo gdzie się nie znajde to wszystko popsuje.*
Ale nikt nie mówil że bedzie łatwo.
Tak tak to jest skierowane właśnie do Ciebie.
Ta cała notka.
Bo Ty żyjesz z tym dobrze a ja nie.
Ale cieszysz się życiem.
Bo nie obchodzi Cie już to.
Choć czasem wymiękasz tak jak ja.
Bo nie wiedze tego że popełniając jakiś błąd,
niszcze czyjesz zycie.
Swoje już zniszczylam.

---

Trzeba przeżyć wszystko, co jest nam dane. Cała radość i cały smutek. Nie wolno nam się od tego uchylić. Nie przeżyty smutek, przed którym uciekliśmy, i tak kiedyś nas dopadnie.

Wszystkiego naj dla Orki.;**