GDZIEKOLWIEK

Prosze wezcie mnie stad. ukradnijcie, spontanicznie, bez namyslu zabierzcie w miejsce niekoniecznie cudowne,  byle nie wiazace sie w zadnym stopniu z tymczasowym, jak najdalej...

od tych falszywych, brudnych od klamstw twarzy, slow ktore zadaja tyle bolu, gestow ktore niszcza do reszty optymizm i zaslaniaja promienie radosci... 

Czego mi tak brak... tesknie, tesknie cholernie tesknie za tym co bylo. Brakuje mi tego dziecinnego odpierdzielania, zycia z dnia na dzien, calkowicie spontanicznie. 

Dziwny stan, nie zaprzecze, milion krzywych rozkmin, ale jedno jest wiadome. Jestem dzieckiem, dzieciakiem ktore potrzebuje jeszcze zabawy i niepoukladanych kredek, totalnego chaosu zakrapianego szczesciem.

! Mlodosci !

"Jestesmy sklonni do myslenia, ze nasze zycie polega na wielkich wydarzeniach.

Lecz wlasnie te wielkie wydarzenia czesto lapia nas z zaskoczenia.

Piekne, otulone w codziennosc, przez innych postrzegane sa za nic szczegolnego. Zyjmy chwila" 

http://www.youtube.com/watch?v=9ypL_DnY5lI